Αναστασιάδης, Ηλίας

(Λέζι Ιθώμης 1879 – Αθήνα 1949). Νομικός. Έπειτα από σπουδές στην Ελλάδα και στην Ιταλία ειδικεύτηκε στο δίκαιο των οικονομικών συναλλαγών. Υφηγητής του εμπορικού δικαίου στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1908, ανέλαβε παράλληλα τη διεύθυνση δημοσίων κτημάτων του υπουργείου Οικονομικών, διετέλεσε σύμβουλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου (1914-22), εξελέγη καθηγητής εμπορικού δικαίου το 1922, έκτακτος στη Νομική Σχολή Αθηνών και το 1924 τακτικός στην ΑΣΟΕΕ. Ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα στους διάφορους κλάδους του δικαίου των συναλλαγών και η επίδρασή του στη νομολογία υπήρξε σημαντική, αν και οι γνώμες του έγιναν συχνά αντικείμενο αυστηρής κριτικής. Επεξέτεινε την έρευνά του και σε φιλοσοφικούς κλάδους του δικαίου (Νομικά φιλοσοφήματα, Επιστήμη του συγκριτικού δικαίου, Θετική η ελευθέρα ερμηνεία κ.ά.).Μεταξύ των νομικών έργων του μπορούν να αναφερθούν: Περί αποθετηρίων και ενεχυρογράφων (1907), Η διοίκησις των κτημάτων του κράτους (1911), Περί Γενικών Αποθηκών (1921), Εγχειρίδιον εμπορικού δικαίου (δύο τόμοι, 1927-28), Πιστωτικοί τίτλοι (1934).